शेवटी कळेल ..................

 

ती मिटली ,मी

पेन बंद केलं

कपाट उघडून तिचं  

पुन्हा तिला उठवलं ,

तर तिचे अश्रू बोटांवर निथळून आले ,

मी सहज बघितलं तर ,ती भिजली होती

मी विचारले , काय गं तुला झाले ?

का इतके दाटून आले ?

हिरमुसलेली ती बोलू लागली ,

‘का लिहितोस इतक्या दुक्ख्दायक कविता ?

मी ही हमसून हमसून रडू लागलो ,

तिला घेतलं मिठीत आणि बोलू लागलो ,

काय करू शकतो अजून ,लिहितो आहे

तर आणि तरंच मी जगू शकतो ,

‘पण माझ्यावर आभाळ कोसळते ना रे !

मग जा सांग तुझ्या आभाळाला ,

जरा माझ्या अंगणात कोसळ ,

म्हणजे हा कवी , रिमझिम-रिमझिम

आनंदाचे गाणं लिहील ,

नाहीतर ,नाहीच तर , पान आणि पान

या डायरीचे रोज असेच भिजत जाईल ...

एवढे बोलून तिच्या कपाटात

डायरी मी ठेवून दिली.

विशू 

डायरी