प्रेम कविता

अनिमीष वाट

ह्रदयात तेवूनी दिवा प्रीतीचा तुझ्या 

तुज भेटण्यासाठीच जगले, अश्रू पिउन

आशा कशी विझणार माझी तू सांग ना

जर,  आस होती मनाची वाती, बनुन....\\धृ\\

झाले सितम लाखो धुरा आयुष्यातली

सांभाळली रे तुजविना विराणी जगुन .....

नादान मोठे ठरले मला खूळे जाणती

तू ना कधी सामोरला परकासा म्हनुण........\\१\\

होता बरे तो चंद्र माझ्या संगे चालला

मी ध्यान केले प्रीतशशिरा तुजला स्मरुन

आलास नेण्याला प्रियेला साजन तिचा

अनिमीष वाटेवर उभी सय हेवा करुन...\\२\\  

                                                                          विशाल लोणारी