Lonari Publications

अवघा देह चंदनापरी झिजला. वेळ पहाटे साडे तीनची. कर्रकचून ब्रेक दाबत फलाटावर गाडी आली. जेव्हा एखादी व्यक्ती फार श्रमा अंती दीर्घ उश्वास सोडते तसाच बसनेही छास्स्स्स असा कुकरच्या शिट्टीने वाफ सोडताना करावा तसा आवाज केला. चालक-वाहक घाईघाईने ऑफिसकडे निघाले. तोपर्यंत तेथील सारेच आश्चर्यचकित होवून बघत उभे होते. कारण आलेल्या वाहनाने आता तिथे येण्याचे काहीच प्रयोजन वेळापत्रकात नसल्याने स्थानक प्रमुखही नवालांकित झाला होता. पण जसे जसे हे लोक(कंडक्टर आणि ड्राईव्हर) ऑफिसकडे निघाले आणि पोहोचले तेव्हा मग एक हृदयद्रावक आर्ततेने काळीज पिळवटून टाकणारी करुण कहाणी उलगडू लागली. सकाळी सहा वाजता  गाडी पहिल्यांदा सुरु झाली होती. हो पहिल्यांदाच ! नाशिकहून निघण्यापूर्वी, सीबीएसवरच ती तीनदा चालु होऊन बंद पडली. जणू तिला इछाच नसेन आज पुढे जाण्याची. खरंच या वाहनांनाही असतात का, माणसांसारखे षडरिपु, भावभावना आणि काय त्यांनाही चाहूल लागत असते का, वाटेत भेटण्याकरिता उतावीळ होऊन बसलेल्या संकटांची ? जशी माणसांना कधीकधी होते असते. परंतु आपण दुर्लक्ष करतो, आस्तिक देवाचे नामस्मरण करतो तर कुणी नास्तिक मनात असे भाकड भाकीत ...